(Coleoptera: Chrysomelidae)
1. TANIMI VE YAŞAYIŞI
Toprak piresi erginleri, türlere göre değişmekle birlikte, genellikle 1.5-3.5 mm boyunda ve metalik yeşil veya parlak siyah renktedirler. Üst kanatlar üzerinde uzunlamasına çizgiler ve noktalar bulunur. Arka bacakları sıçrayıcı tipte olup, femur oldukça gelişmiştir.
Yumurtalar çok küçük ve oval şekillidir. Olgun larvanın uzunluğu 4-5 mm, başı kahverengi, vücudu ise beyaz renklidir.
Çeşitli bitki artıkları altında ve toprak çatlaklarında kışlayan erginler, ilkbaharda yabancı otlarda beslenmeye başlar, sonra kültür bitkilerine geçerler. Dişiler yumurtalarını tek tek veya ufak gruplar halinde bitkilerin kök boğazı çevresinde toprağa bırakırlar. Yumurtadan çıkan larvalar, bir kaç hafta kılcal köklerde beslenerek gelişmelerini tamamlar. Toprak içinde açtıkları hücrelerde pupa olur. Kısa bir süre sonra erginler çıkar. Yeni erginlerin çıktığı dönemlerde, kışlayan erginler hâlâ yaşamlarını sürdürür. Böylelikle popülâsyon en yüksek düzeyine ulaşmış olur. Yaz ilerledikçe kışlayan erginler ölür. Yeni bireyler ise beslenmelerine sonbahar aylarına kadar devam eder. Daha sonra soğukların başlamasıyla kışlamaya çekilir.
Genellikle yılda 1 döl verir. Uygun koşullarda ikinci bir döl de görülebilir.
2. ZARAR ŞEKLİ, EKONOMİK öNEMİ VE YAYILIŞI
Esas zararı erginler yapar. Larvalar bitkilerin kılcal köklerinde beslenirse de zararı önemsenmez. Erginler yapraklar üzerinde kemirme yoluyla 1-2 mm çapında delikler açar. Bu deliklerin kenarındaki doku kurur ve beyaz bir renk alır. Bazen sadece yaprağın üst dokusunu yiyerek, şeffaf görünümlü lekecikler oluştururlar. Tüm yaprak delik veya lekeciklerle kaplanabilir. Günün erken ve geç saatlerinde pek beslenemezler, sıcak saatlerinde ise oldukça aktiftir.
Bitkilerin ilk gelişme dönemlerinde daha önemli zararlara yol açarlar. Bu zarar sonucu bitki gelişmesinde durgunluk görülür, hattâ bitkiler tamamen yok olabilir.
Ülkemizin hemen her yerinde yaygın olarak bulunurlar.
3. KONUKÇULARI
Keten, kenevir, pancar, lahana, turp, karnabahar, şalgam, havuç, ıspanak, marul, patlıcan, fasulye vc mercimek önemli konukçularıdır.
4. DOĞAL DÜŞMANLARI VE ETKİNLİKLERİ
Tespit edilen doğal düşmanı bulunmamaktadır.
5. MÜCADELESİ
Birçok kültür bitkisinde bazı zararlılara karşı yapılan mücadeleler bu böcek popülâsyonunun yükselmesini büyük ölçüde engeller. Ancak kültür bitkilerinde meydana getirdikleri epidemiler ile ana zararlısı görünümünde olduğu keten ve kenevir üretim alanlarında bu zararlıya yönelik mücadele gerekli olmaktadır.
5.1. Kültürel önlemler
— Toprak işleme ve yabancı ot temizliğine önem verilmelidir.
— Gübreleme ve sulama gibi işlemler tavsiyelere uygun yapılarak bitkilerin sağlıklı gelişmesi sağlanmalıdır.
5.2. Kimyasal Mücadele
5.2.1. İlaçlama zamanı
Ürünü etkileyecek düzeyde zarar belirtileri görüldüğünde ilaç uygulamasına geçilmelidir. Genellikle bir ilaçlama yeterli olmaktadır.
5.2.2. Kullanılacak bitki koruma ürünleri ve dozları
Bakanlık tarafından yayınlanan "Bitki Koruma Ürünleri" kitabında tavsiye edilen bitki koruma ürünleri ve dozları kullanılır.
5.2.3. Kullanılacak alet ve makineler
İlaçlamada, sırt pülverizatörü (mekanik, otomatik, motorlu) veya sırt atomizörü kullanılır.
5.2.4. İlaçlama tekniği
Uygulamalar sakin bir havada ve günün erken saatlerinde veya akşam serinliğinde yapılmalıdır. Bitkinin her tarafının ve ayrıca toprak yüzeyinin ilaçlanmasına dikkat edilmelidir.
Facebook'ta Yayınla>